DEYN:
Borç, hazır ve mevcûd
olmayan mal.
1. Hazır olmayıp, ayrı
olarak bulunduğu yeri bildirilmeyen her türlü mal ile hazır ise de ayrı olarak
gösterilmeyen kıyemî (çarşıda benzeri bulunmayan, bulunsa da fiyatları farklı
olan) mal.
Her satışta söz
kesilirken iki maldan her biri ya ayn (hazır, mevcût, belli) veya deyn olur.
Bir satışta mebî'in (satılan malın) ve semenin (bedelin) söz kesilme sırasında
ikisi de deyn olurlarsa, ayrılmadan önce kabz edilseler (teslim olunsalar) de
bey' (satış) sahîh (geçerli) olmaz. Akd (sözleşme) batıl (hükümsüz, geçersiz)
olur. Sarf satışı bundan müstesnadır. (Bkz. Sarf Satışı) (Ali Haydar Efendi)
2. Zekat verecek
kimsenin elinde, yanında olmayıp başkasında bulunan zekat malı.
Deyn olan malın zekatı
deyn olarak verilemez. Ayn olarak vermek lazımdır. Yani, başkasında bulunan
malının zekatını hazır olan malından vermek lazımdır. Hazır malı yoksa,
başkasındaki malından zekat miktarı istenir. Teslim alınıp, fakîre verilir.
(İbn-i Abidîn)